Po ostatnim występie w dniu 6.10.20220r. w Morawie, odbywają się jeszcze jedne zajęcia stacjonarne. Szlifujemy pokaz na inaugurację roku akademickiego. Przedstawimy Lenie – parafrazę wiersza Jana Brzechwy – wg scenariusza Teresy Cory. Nie wiadomo,  w jakiej konwencji to rozpoczęcie nowego roku działalności odbędzie się , więc musimy być przygotowani na różne warianty. Towarzyszy nam atmosfera niepewności i napięcia, ponieważ sytuacja epidemiczna w kraju jest coraz gorsza.   

 A wydawało się nam przez cztery miesiące, że już jest prawie normalnie. Były letnie występy, przygotowania do premier: Na straganie, Lenie, próby do spektaklu Jeszcze w zielone gramy , który chcieliśmy zaprezentować na Juwenaliach Trzeciego Wieku w Warszawie. Rozpoczęliśmy również opracowywanie programu obchodów 10-lecia naszej grupy ,które planowane są na marzec przyszłego roku.

Niestety, 17 października otrzymujemy informację od drużynowej: zawieszam zajęcia teatralne, jest mi bardzo przykro z tego powodu, ale mam nadzieję, że rozumiecie moją decyzję. Przechodzimy na zdalne…Damy radę i tym razem.”

Jest smutno, przygnębiająco, trudno. Wiosną był większy niepokój, bo nikt nie wiedział, z czym przyjdzie się nam zmierzyć. Ale była szansa na ciepło, słońce, lato, które faktycznie przyszło!

 W listopadzie Teresa nas aktywizuje , przekazuje przez aplikację WhatsApp zadania do wykonania:                                                                                                                                                                

8. 11 –  Poszukać bajki, która wzbogaci nasz repertuar. Przysłać tytuł, autora oraz propozycje obsady. Moi kochani, dbajmy o siebie, pomagajmy, dzwońmy, pytajmy, bądźmy dla siebie życzliwi.                                

16. 11 – Kolejne zadanie jest związane z 10-leciem. Liczę na Wasze przypomnienie opowieści śmiesznych i zaskakujących sytuacji.                                                                                                    

 20. 11 –  Dostajemy tekst do ćwiczeń językowych – powoli, wyraźnie, potem szybciej, szybciej i najlepiej nagrać i odsłuchać!                                                                

 Staramy się spełniać oczekiwania Teresy, ale nie jest to takie proste. Jest zimno, ciemno,    ponuro  .  Są wprowadzane nowe obostrzenia, rośnie ilość zakażeń koronawirusem SARS – CoV-2. Ale nie  dajemy się! My również zamieszczamy różne filmiki związane z twórczością teatralną i inne , śmieszne, żeby trochę oderwać się od otaczającej nas rzeczywistości.    Wanda Karaśkiewicz tworzy refleksyjny, ciepły wiersz pt. ”Nostalgia świąteczna”.

Nadchodzi grudzień. Myślimy o Świętach Bożego Narodzenia. Teresa pisze:                                                            

3. 12 –  Dopóki człowiek marzy i planuje, to ma cel i chęć do życia. Zamieszcza filmik  (wzruszający balet, teatr cieni) i „grozi”, że po zakończeniu pandemii… popracujemy. Oj, drużynowa  bardzo mocno wierzy w nasze „nieograniczone” możliwości!                                             

6.12 – Dzisiaj Mikołajki. Dlatego proszę o napisanie krótkiego listu, a w nim odpowiedź na dwa pytania. O co bym poprosił/a św. Mikołaja dla grupy teatralnej? I o co dla mnie jako członka UTWorków?… Mam zamiar Wasze wypowiedzi wykorzystać przy wystawie z okazji dziesięciolecia.                                                                                                                                                      

 7.12 – Wysyłam warsztat Oskara Hamerskiego „Dykcja i wymowa”. Słuchamy, zapamiętujemy, ćwiczymy. Następnie zastanawiamy się, co szczególnie jest przydatne, czego chciałbym się jeszcze dowiedzieć z zakresu wymowy.                                       

Oczywiście staramy  się sprostać wymaganiom drużynowej, ale każdy z nas inaczej reaguje na to, co nas otacza. Towarzyszą nam różne uczucia : smutek, apatia, lęk, złość, obojętność, wyparcie, bezsilność, ale także nadzieja i wiara, że jeszcze będzie normalnie! Zróżnicowanie w podejściu widać  po naszej aktywności. Niektórzy w ogóle nie reagują na wiadomości  zamieszczane  na WhatsApp. A szkoda, bo tam naprawdę dużo się dzieje!  Oglądamy filmiki, komentujemy je, wspominamy. Najlepiej wychodzi nam wzajemne  składanie życzeń imieninowych i urodzinowych! To także bardzo ważny aspekt życia w grupie, znaczy, że lubimy się, pamiętamy o sobie, okazujemy życzliwość.

Nadchodzi Boże Narodzenie, a z nim nadzieja. Teresa, składa nam piękne życzenia i jak co roku, ale tym razem każdemu z  osobna, wręcza świąteczną bombkę. Grażynka Kozmowska zamieszcza fragment  naszego występu  ze spotkania świąteczno- noworocznego w 2018 r. „Któż pobieży”.

Wspomnienia, wspomnienia… Jeszcze będzie dobrze!

=====================================================