Nikt nie przypuszczał wybierając się na wycieczkę , co się wydarzy…chociaż było nas mało nie tylko z powodu porannego deszczyku. Dostałam poprzedniego dnia i w dniu wyjazdu informacje, że chyba strach jechać, bo gdzieś tam czyha już wirus.

     Na przystanku w Świebodzicach spotkaliśmy się z naszą przewodniczką Henią i ruszyliśmy na kawę do „Hercika”, gdzie już były oznaki niepokoju, procedury parzenia kawy i korzystania z toalety. Po deserach rozpoczęliśmy spacer, poznaliśmy miejsca ,  które pewnie nie przyszłyby nam do głowy gdyby nie Henia. Podupadająca czekoladowa „Śnieżka” zrobiła trochę smutne wrażenie ale sklep firmowy nam to wynagrodził oferując różne słodkości.

     Ruszyliśmy w stronę dzielnicy Ciernie mniej znanymi uliczkami, pięknie się wypogodziło i ociepliło. Pierwszym punktem programu było zwiedzanie kościoła pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu, gdzie odkryto bezcenne średniowieczne malowidła, a także znajduje się niezwykłe sakramentarium z 1352 roku Wiedzieliśmy, że nie mamy szans na wejście  do kościoła, bo zderzyliśmy się terminami z biskupem świdnickim, który przeprowadzał w parafii kontrolę. Mimo to postanowiliśmy podejść i obejrzeć z zewnątrz co się da. Jakież było nasze zdumienie i zaskoczenie, gdy zastaliśmy kościół otwarty, a w kruchcie zaufanego pracownika remontującego kościół, który na nas czekał i wiedział, że może nas wpuścić. Obejrzeliśmy potężnej wielkości malowidło św. Krzysztofa; potrzeba tam precyzyjnych i kosztownych prac zabezpieczających.  W kruchcie nasz sympatyczny pomocnik zwrócił naszą uwagę na kolejne malowidła odkryte na ścianach, które pilnie wymagają renowacji, min. widzieliśmy Judasza i jego smutny koniec życia.

     Drugim punktem programu była wyprawa do ruin niedokończonego pałacu Hochbergów, tzw. domu wdów. Pałac zaczęto budować w połowie XVIII w., jednak z powodu śmierci Heinricha Hochberga nigdy nie został ukończony. Można oglądać  dzisiaj dwie kondygnacje pałacu z 60.otworami okiennymi zarastające stopniowo roślinnością. Obok ruin obejrzeliśmy dom, w którym zatrzymał się na kilka dni Johann Wolfgang Goethe. Na budynku znajduje się stosowna tablica upamiętniająca ten pobyt.

     Przyszedł czas na powrót, który zepsuła nam trochę wiadomość telefoniczna, że zawiesza się działalność UTW, zamyka szkoły….Przedzieraliśmy się przez chaszcze i burzany, żeby dostać się do miasta, na drodze stanęła nam jeszcze linia kolejowa….więcej nie mogę napisać, jak sobie z tym poradziliśmy.

     Henia zaprowadziła nas do świetnego baru „Kolej na pierogi…”, gdzie w korytarzu witał napis „Peron pierogarnia” …i tak nasza wycieczka zakończyła się zgodnie z tradycją.

     Przepraszam wszystkich, którzy czekali na relację z tej wycieczki….byłam zmartwiona i zła na cały świat, że tak się przed nami zamknął, ale  i też, że my sami straciliśmy do wszystkiego i wszystkich zaufanie. Nie dajmy się, niech to się więcej nie powtórzy, ja też obiecuję się poprawić  J J.

     Może czas wakacji pozwoli zaprzyjaźnić się znowu ze światem.

Majka