3 kwietnia zorganizowałam wreszcie dalszą wycieczkę. Mimo tygodniowej złej i chłodnej pogody była nadzieja, że nam się uda. Karkonosze mają zawsze temperaturę niższą niż u nas w dolinie. Było jednak naprawdę ciepło, nawet za ciepło jak na stroje, które przezornie na siebie włożyłyśmy.
      Nie mogłyśmy się doczekać na powitanie na dworcu po prawie trzech godzinach podróży. Wszystko było zaplanowane i przygotowane z naszej strony oraz ze strony Szklarskiego UTW. Na dworcu witały nas : prezes Irenka  , jej prawa ręka Beatka  oraz kulturalno – oświatowa Związku Emerytów Mireczka.
     Dziewczyny zrobiły krótkie wprowadzenie, pokaz szczytów Karkonoszy i zaraz ruszałyśmy na wspólną kawę z ciachem. W kawiarni zostałyśmy obdarowane mnóstwem folderów i przewodników po mieście, nastąpiła też wymiana materiałów z naszej strony. Po odpoczynku ruszyłyśmy na trasę, zwiedziłyśmy Centrum Edukacji Ekologicznej oraz Muzeum Mineralogiczne, którego zbiory przeszły nasze wszelkie oczekiwania…polecamy gorąco. Mirka towarzyszyła nam w zwiedzaniu i pożegnała się dopiero przed obiadem. Odległości w Szklarskiej Porębie są znaczne, więc po przyjściu do centrum na obiad w starym zabytkowym młynie miałyśmy już wielki apetyt.
     Pozostał ostatni punkt wycieczki, trasa do wodospadu Szklarka. To było spore wyzwanie zważywszy na odległość i jednak już zmęczenie. Zmiana zielonego szlaku wzdłuż drogi pełnej samochodów na czarny, wiodący przez las najpierw bardzo nas ucieszyła. Było pięknie ale dalej i pod koniec wycieczki miałyśmy już trochę dość. Wodospad sprawił nam naprawdę dużo radości ale bałyśmy się też,  czy zdążymy na pociąg, bo do dworca było również bardzo daleko. Ale od czego fart organizatora – udało się zamówić busik na 11 osób i za niedużą opłatą szczęśliwie dotarłyśmy do pociągu.
      Jestem bardzo dumna z uczestników wycieczki, z ich zainteresowania miastem i przyrodą. Hart ducha przy przejściu do wodospadu nie da się przecenić. Składam również gorące podziękowania przedstawicielkom UTW oraz Związku Emerytów za tyle serdeczności i ciepła włożonego w opiekę nad nami.
                                                                                      Majka