Po bardzo długiej przerwie spowodowanej pandemią Covid-19 udało się zorganizować wycieczkę. Biorąc pod uwagę okoliczności najlepszym rozwiązaniem była wycieczka terenowa. Pogoda bardzo nam sprzyjała, koniec września był piękny i słoneczny. Postanowiliśmy sprawdzić uruchomioną po latach przerwy linię do Bielawy Zachodniej ( wsiadając do szynobusu w Świdnicy wysiada się w Bielawie ). Wybrałam trasę przez część miasta , która wygląda jak krajobraz po bitwie, są to tereny przemysłowe byłych zakładów przemysłu bawełnianego. Część ulic się remontuje, ale budynki  czekając na lepsze czasy przeważnie niszczeją. Przed kilku laty byliśmy na wycieczce w Pałacu Bielawa oraz w wyremontowanych budynkach , w których fantastycznie funkcjonują Ośrodek Kultury, sala widowiskowa, zwane również Inkubatorem. To niewielka część budynków przemysłowych.

Trasa prowadziła w kierunku górnej części Bielawy oraz zbiornika wodnego. Powstał on w 1973 roku na dopływie rzeki Brzęczek jako zbiornik wody technologicznej dla bielawskich zakładów włókienniczych. Po upadłości zakładów włókienniczych pod koniec XX wieku, zbiornik pełni rolę akwenu sportowo-rekreacyjnego nazwanego Jeziorem Bielawskim.

Rozpoczęliśmy tradycyjnie kawą i domowym ciastem zamówionym telefonicznie w Kuk-Barze. Po odpoczynku ruszyliśmy spacerkiem dookoła zbiornika, podziwiając plażę miejską, tereny zielone, przygotowane baseny, zamykające się już powoli zaplecze gastronomiczne… Miejsce piknikowe tuż nad wodą bardzo nam odpowiadało, zwłaszcza, że wszyscy spragnieni byli towarzystwa, rozmów, planów, nie bez znaczenia była też okazja do zaprezentowania swoich przekąsek i nie tylko…

Tuż nad nami wznosiły się Góry Sowie, pięknie też prezentowała się miejska Góra Parkowa. Nie mogliśmy się rozstać w drodze powrotnej z Kuk-Barem, wstąpiliśmy na zapiekanki i tosty, po czym  udaliśmy się w stronę Rynku, gdzie króluje pomnik sowy, zawadziliśmy o Pałac Bielawa i w końcu wsiedliśmy do pociągu.

Zapraszam do sprawdzenia urody zbiornika wodnego w naturze i na zdjęciach, które zawdzięczamy głównie naszej niestrudzonej Iwie, którą można podziwiać nad wodą pod brzózką.                                                 

  Majka