Niewiarygodne jak ten czas szybko leci. To już 5 edycji Przeglądu za nami!

20 listopada odbył się V Jubileuszowy Przegląd Piosenki Uniwersytetów Trzeciego  Wieku.  Z racji co prawda małego, ale bądź co bądź jubileuszu, charakter tegorocznej imprezy miał dość nietypowy charakter. Pomysł, aby odejść na ten jeden rok od rywalizacji konkursowej okazał  się  przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Nawet przyjmując, że tak naprawdę, to nigdy na Przeglądzie  nie było  ostrej rywalizacji, to jednak brak tego „obciążenia” zespoły przyjęły przez aklamację.

Impreza zaczęła się od dźwięków gongów, po których grupa wokalno – instrumentalna Świdnickiego UTW świetnie wykonała utwór na rozgrzanie, a mianowicie „Wstań przyjaciółko moja” z repertuaru Lubelskiej Federacji Bardów, do którego słowa SA w pełni zaczerpnięte z biblijnej Pieśni nad pieśniami.

Już na początku była pierwsza niespodzianka. Jak jubileusz – to musi być odpowiednia ceremonia i  to  odpowiednią oprawą. Poprowadził ją Jan Starek, a na scenę zostali poproszeni honorowi goście, kierownicy zespołów oraz konferansjerzy. W takt poloneza z „Pana Tadeusza” młoda para kelnerska wniosła tort i lampki wina.  Toasty wygłosili: Jan Starek. Prezydent Świdnicy i  Starosta Świdnicki. Teraz napiszę jak miało być: Przy zgaszonych światłach zostaną zapalone race na torcie oraz na scenie i odśpiewanie STO LAT. Niestety, pilot jak na złość nie chciał wyłączyć świateł, a w tym czasie część rac już się wypaliła. Stało się więc tak, że zamierzony efekt trwał tylko kilka chwil, ale i tak zrobił wrażenie.

Ale wróćmy do występów muzycznych.

O ile wszystkie poprzednie edycje Przeglądu miały swój temat, z którym winny były być skorelowane  wybrane utwory. W tym roku nie by ko takich ograniczeń. Temat imprezy:  „Co nam  w duszy gra” dawał prowadzącym zespoły wiele dowolności wyboru.

Jurorzy mieli trudne zadanie. Kiedy nadszedł czas na ich werdykt, to Mirosław Jabłoński  i Jolanta Sałek wypowiedzieli się o wykonaniach poszczególnych zespołów, ale w „sposób jubileuszowy” tzn. mówiąc wskazując na ich plusy. Natomiast trzecia jurorka – Adriana Miara -stwierdziła, że gremium to nie było w stanie dokonać różnicujących rozstrzygnięć i postanowiło przyznać wszystkim jednakowe nagrody. Ta decyzja spotkała się  z gorącym aplauzem publiczności.

Teraz nastąpiła kolejna niespodzianka. Na scenę weszła cała grupa świdnicka i  w takiej oprawie wręczyłem statuetki z podziękowaniem za wspólne granie i śpiewanie oraz za wkład w muzyczny rozwój naszej grupy Darkowi Zabdyrowi i Krystianowi Przybylskiemu. Efekt zaskoczenia w pełni się udał.

Moje niespodzianki się wyczerpały i myślałem, że to będzie ich koniec. Tymczasem okazało się, że jest jeszcze jedna i na dodatek dotyczy mnie. Kiedy wśród oklasków wchodziłem na scenę, byłem i całkowicie zaskoczony i bardzo wzruszony. Na scenie  była cała „moja” grupa wokalna,  a ja usłyszałem z ust Krysi Lasek  tyle ciepłych słów  pod moim adresem, a następnie    z jej rąk odebrałem piękną statuetkę. Widnieje na niej tekst:

„Jankowi – serdeczne podziękowania za piękne promowanie śpiewu, który łączy ludzi   i ubogaca ich serca”.

Bardzo, bardzo dziękuję, a dodam z uśmiechem, że… wiecie jak mobilizować mnie do jeszcze większej aktywności.